29 Jan.
Vandaag ging ik naar mijn dokter, ze nam de nietjes er uit en ik voelde er helemaal niets van. Ik had zo veel vragen maar ik vergat ze neer te schrijven. Eén van de vragen was " Welke fase heb ik nu? " . En als de kanker weg is waarom heb ik dan chemo. .... Vraag één werd meteen beantwoord, ik zit in Fase drie van de kanker.
Ze legde het meer uit dan dat ik het kon begrijpen. Ik zal chemo krijgen. Voor zij die niet veel weten van de kanker, fase drie wil zeggen dat de tumor groter was dan vijf centimeter en dat ik mogelijke verdere uitzaaingen heb.
Toch voel ik me nog ok, het leven komt goed, mensen genezen. Ik moet chemo krijgen en straling, ik moet het onder ogen zien, gedaan met negeren.
Vandaag ben ik ook eens buiten geweest, ik heb enkele oude vrienden gezien, ik ben een huis gaan bewonderen ik weet dat het leven verder gaat.
Ik weet dat mensen soms niet weten wat zeggen, en ik weet ook ni wat zeggen als iets slecht gaat in hun leven, dus ik begrijp het. Toch doet het goed dat ze iets willen zeggen, ook al dringen ze zich soms op. Ik ben ziek en ik moet het accepteren.
Je gaat toch meer moeten bedenken dan " je kort haar staat je goed " want over enkele dagen zal ik geen haar meer hebben. Ik zal KAAL zijn!. de tranen vloeien bij het schrijven van deze tekst..
30 Jan.
Een nieuwe dokter, hij is zalig, hij praat wel heel veel. Ik ben gewogen, mijn bloeddruk werd gemeten, mijn hartslag en alles...
De verpleegster zei " Je bent vijf kilo kwijt " Mijn enige antwoord was " Ja ik ben mijn haar kwijt en mijn borsten, wat verwacht je nu? " Ze kon er gelukkig met lachen.
We kregen een les over chemo. Als je kanker niet verspreid was zou de dokter je zeggen " oh je hebt geen chemo nodig ". Ik ben bang voor de toekomst. Ik hoop dat de behandelingen sterker worden, minder mensen ziek worden en vooral mijn lieve drie dochters. Ik zit in de grijze zone, verspreid naar een klier. De chemo kan het wegnemen of het kan totaal niet helpen. Ik vroeg hem " Als ik je dochter was, wat zou je me zeggen te doen? " Hij antwoorde me " Chemo ".
10 Februari is de dag. 14 feb is het valentijn en worden de meisjes weer een jaar ouder, ik kan echt niet geloven dat ik ziek zal zijn op hun verjaardag. Ik moet een echo ondergaan, testen van mijn hart.En donderdag zal ik te horen krijgen of mijn hart het vergif wel aankan. 8 rondes elke week. 4 Maanden zal ik chemo krijgen.
Maar als je denkt, oh dat is niets. Neen daar stopt het niet. 10 jaar lag pillen slikken, en een monitor voor de rest van mijn leven. Hij sprak over effecten Hij vertelde me over het verliezen van mijn haar.. Ik kan het wel aan hoop ik. De meisjes zullen me ziek zien liggen in bed of op de badkamer overgevend. Alles komt goed!
Ik kreeg een voorschrift voor een pruik, maar wil ik haar van een ander of niet echt? Ik heb bedacht om misschien een roze of een blauwe pruik te nemen. Zo doe ik toch ooit eens gek in mijn leven. Maar ik denk dat ik toch gewoon een mooi sjaaltje zal zoeken. Mijn zus Chloé maakte zelfs al één.
Nu begint het echte verhaal...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten